دوشنبه ۱۴ خرداد

امروز نمی‌توانم بگویم چیزی آموختم. کار زیادی نکردم. کارهای عقب‌افتاده‌ی خانه دست و پا گیر شد. بعد از پخت‌وپز و شستشو، سراغ تمرین‌های کلاس ۱۰۰ داستان رفتم. از لیست ۱۰ تایی که استاد ارائه کردند برای سه‌ مورد آن سوژه‌هایی نوشتم و هر کدام را کمی بسط دادم. کتاب پایان‌نامه‌ی حسین رسول‌زاده را خواندم. تمرین دوره‌ی ۲ نفره را هم تایپ کردم. ۳ سوژه از روابط دونفره را انتخاب کردم و دیالوگ‌هایی بین آنها شکل دادم. خودم راضی بودم. چند نمونه از محتواهای ارسالی دوستانم را هم از کانال‌هایشان خواندم. خودم هم متنی با نام آتش پنهان در مورد سرگرمی بچه‌ها با فضای مجازی تایپ و در کانالم منتشر کردم.

سراغ دفتر جدیدی برای نوشتن یادداشت‌های روزانه رفتم. این نوشته را ابتدای آن نوشته بودم:

“ما مسئول رفتار آدم‌ها نیستیم.اگر خوبی می‌کنیم، باید برای دل خودمان باشد،

حالا یا قدر می‌دانند یا بی‌لیاقتی‌شان را فریاد می‌زنند”.

افسانه امام‌جمعه   ۴۰۳/۳/۱۴