مثلثی رقیب مثلث برمودا

همیشه در مورد مثلث برمودا شنیده بودم. سه‌گوش رازآلودی که در اقیانوس اطلس حوادث مرموز تکرار شونده‌ای را در خود جا می‌داد.
تا مدت‌ها وقایع اسرارآمیز آن‌جا، افکار محافل علمی و سایرین را به خود مشغول کرده بود و برای چرایی این اتفاقات پاسخ دقیق و روشنی وجود نداشت.
حالا من با خود فکر می‌کنم که این مثلث پر رمز و راز نه تنها در اقیانوسی پهناور، که در ذهنی پهناورتر از آن اقیانوس، می‌تواند همه‌چیز را در خود ببلعد.

مثلثی از نمی‌دانم، نمی‌خواهم و نمی‌توانم که شاید بشود نام «مثلث ناآگاهی» به آن داد، انسان را به ورطه‌ی ‌بی‌ثباتی می‌کشاند و او را اسیر جزر و مدهای قوی از افکار منفی می‌کند و در آخر هم منجر به انهدام و اختفای نیروی عظیم انسانی می‌شود.
جایی که در ناآگاهی خود به نمی‌دانم
در عجز و درماندگی خود به نمی‌توانم
و در ترس آزاردهنده‌ی خود به نمی‌خواهم می‌رسد.
این‌ها حباب‌هایی بیش نیستند. همان حباب‌هایی که راز برمودا را هم تا حدی برملا کرد.
هرچند «مثلث ناآگاهیِ» ذهن انسان می‌تواند کاملاً واقعی و خطرناک باشد، اما تعویض این گزینه‌های منفی با عوامل مثبتی چون ایمان، پذیرش و عشق به خود می‌تواند به پدیده‌ای زودگذر و ناچیز تبدیل شود.
دانستن اینکه ما می‌توانیم بر سرنوشت خود تأثیر گذاریم ما را نسبت به همه‌چیز خوش‌بین‌تر می‌کند.

افسانه امام‌جمعه  ۴۰۳/۱۰/۱۴