توبه

توبه

در صحن امامزاده نشسته‌اند.
شاید برای توبه آمده باشند.
آنها امامزاده را واسطه می‌کنند تا گناهانشان بخشیده شود.
اما به گمانم خدا بی‌واسطه هم بخشنده است.
دست‌های نیایش بلند است.
کاش به دامان خدا برسد تا لابه‌هایشان شنیده شود.
کاش توبه‌هایشان توبه گرگ نباشد که راه نجاتشان مرگ باشد.
کاش اشک‌های پشیمانی‌شان اشک تمساح نباشد.
کاش شیشه‌های استغفارشان نشکن باشد تا با تلنگری ترک برندارد.
کاش توبه‌هاشان به مویی بند نباشد.

کاش سکوت تمناهایشان از سر عشق باشد.

 

افسانه امام‌جمعه  ۴۰۳/۴/۲۱

به اشتراک بگذارید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پست های مرتبط