حال و هوای دریایی

-دریا طوفانی‌ست نمی‌شود به آب زد.
-می‌دانی چه کسی در دریا غرق می‌شود؟
-بله آنکه خوب شنا بلد نیست.
-اما به نظر من درست عکس آن است.
-یعنی چه؟
-یعنی کسی که شنا بلد است غرق می‌شود.
-مگر می‌شود؟
-کسی که شنا بلد نیست هیچ‌وقت دل به دریا نمی‌زند.
-اصلاً چطور آدم غرق می‌شود؟
-وقتی خودش را خوب نشناسد و به فراموشی بسپارد
-نمی‌فهمم.
-غرق شدن فقط در آب نیست، فقط در خیال نیست. ما گاهی در روزمرگی‌هایمان غرق می‌شویم و خودمان را از یاد می‌بریم. زمانی چشم باز می‌کنیم که وقت تنگ است. باید زود خودمان را از آب بگیریم و خود نجات‌غریق خودمان شویم.
-چطور به دام روزمرگی نیفتیم؟
-در روزمرگی‌ها ثانیه‌ها از اختیار ما خارج می‌شوند و ما معنای زندگی را از دست می‌دهیم. اگر شرایط جوری بر ما حاکم شود که فقط به دنبال گله و ناله باشیم خود را باخته‌ایم. باید همواره به دنبال تغییر خود و تغییر شرایط باشیم. اگر فکر کنیم که راه و رسم زندگی را بلدیم اما علایق خود را نشناسیم، افکار، باورها و قضاوت‌های نادرست‌مان را تغییر ندهیم موفق نخواهیم بود.
-این یعنی درک معنای زندگی و آشتی با خود.
-درست است و آن زمان غرقگی در آرامش، لطف و لذت دیگری دارد.

افسانه امام‌جمعه  ۴۰۳/۵/۱۴