تِله فیلم

کارگردانی یک هنر است اما وقتی بخواهی کارگردان روزهای زندگی‌ات باشی باید هنر زندگی‌کردن را هم بیاموزی.
اگر می‌خواهی فیلمی تحسین‌برانگیز را اکران کنی باید مهارت نورپردازی، صحنه‌آرایی و بازیگردانی هم داشته باشی.
اگر می‌خواهی روزهای خوبی را در متن فیلم به نمایش بگذاری باید متفکر باشی که روزهایت را به درستی خرج کنی.
اگر می‌خواهی اسکار بهترین بازیگر داستان زندگی‌ات را بگیری باید برای نظام‌مندی آن تمرینی مداوم و پیوسته داشته باشی.
“در هر حال باید رنج یکی از این دو را تحمل کنی: درد منظم بودن یا درد تاسف.”*
باید یاد بگیری که با چیزهایی که داری خوشحال باشی در این صورت در سیاه و سفید بودن صحنه زندگی هم چهره‌ات می‌درخشد.
باید مراقب دوربینی که روی تو زوم شده است باشی تا بهترین نقش‌ها را بیافرینی.
همه‌چیز به نحوه زبان و روایت تو بستگی دارد.

*جیم ران نویسنده امریکایی

افسانه امام‌جمعه  ۴۰۳/۶/۱