نامه به درخت(۶)

آی درخت
تنت را به باد سرد پاییزی سپردی
تا برگ‌هایت در هوای ناب کوچ
دست زمین پر ملال را بگیرند

آی درخت
بیا که با جلوه برهنگی‌ات
نیشخند مِهر را خواب کنیم
و در لحظه‌ی درنگ سنگین انتظار
لب‌های خشکیده‌مان را
با نم نمک‌های باران پرشکوه
سیراب کنیم

افسانه امام‌جمعه   ۴۰۲/۷/۸